رؤیای شهادت آیة الله بهشتی

یکی از خاطرات جالب و شنیدنی در ارتباط با شهادت آیة الله بهشتی (هفتم تیرماه 1360) این است که یکی از اساتید مدرسۀ عالی شهید مطهری این حادثه را از طریق رؤیا پیشگویی کرده بود و راه پیشگیری از آن را نیز گفته بود.

من جریان این رؤیا را شنیده بودم. در تاریخ 14/8/1379 در جلسۀ «مجمع تشخیص مصلحت نظام»، آیة الله امامی کاشانی در کنارم نشسته بود. از ایشان خواستم آن را برای من بنویسند و ایشان چنین نوشتند:

مرحوم آقای محقّق رفسنجانی، از اساتید مدرسۀ عالی شهید مطهری در ادبیات بود. ایشان اهل منبر هم بودند. روزهای آخر سال 1359 خوابی را برای این‌جانب به طور مجمل نقل کردند به این عبارت:

بچه‌های من[1] خواب دیده‌اند که شما و آقای دکتر بهشتی و آقای مهدوی کنی ترور خواهید شد (یا شهید خواهید شد)؛ ولی اگر نماز امام زمان _ صلوات الله علیه _ را بخوانید،[2] از این حادثه جلوگیری می‌کند.

گفتم: خواب، چه بوده است؟

ایشان مایل نبودند نقل کنند.

هفتۀ بعد آمدند و گفتند: دوباره خواب دیده‌اند... . آیا شما به آقای دکتر بهشتی و آقای مهدوی کنی اطلاع دادید؟ و خود شما نماز را خواندید؟

به ایشان گفتم: خودم خواندم و به آقایان هم گفتم.

در دفتر نشستند و گفتند: دوباره به آقایان تلفن کنید.

من همان ساعت با آقای مهدوی صحبت کردم. ایشان گفتند: فلانی! می‌دانی که من در این امور، عوام هستم. از همان وقت که گفتی، تا کنون، دو بار خوانده‌ام.

به آقای دکتر بهشتی رحمه الله تلفن زدم و گفتم: آقای محقق اینجا نشسته‌اند و تأکید می‌کنند که نماز را بخوانید.

ایشان فرمودند: جناب آقای امامی! ما از صبح که از خواب بیدار می‌شویم تا آخر شب که می‌خوابیم، همۀ کارهایمان برای امام زمان علیه السلام است.

به ایشان گفتم: درست است؛ ولی این نماز، نقش دیگری دارد.

آقای دکتر بهشتی فرمودند: بسیار خوب! خیلی متشکرم. و خداحافظی کردند.

جناب آقای امامی اضافه کردند که در جریان انفجار دفتر نخست وزیری و شهادت شهید رجایی (هشتم شهریور 1360)، آقای مهدوی کنی هم قرار بود در آن جلسه حضور داشته باشند؛ اما ایشان گفتند: آن روز، سرم درد می‌کرد و مقداری استراحت کردم. به همین جهت، دیر راه افتادم. وقتی نزدیک نخست‌وزیری رسیدیم، صدای انفجار را شنیدم.

همچنین آقای امامی، طرح ترور خودشان را تعریف کردند که چگونه آقای مرتضی الویری به ایشان اطلاع داده و خنثی گردیده است.

[1] . ظاهراً منظور، همسرشان بوده است.

[2] . این نماز، دو رکعت است و در هر رکعت، صدبار (إِيَّاكَ نَعْبُدُ وإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ) تکرار می‌شود.